Zelfcompassie

🌿 Zelfcompassie – De zachtheid die kracht wordt

(Uit de reeks: Leiderschap van Binnenuit®)

Er zijn dagen waarop je voelt dat je het niet meer kunt dragen.
Waarop de druk van werk, verwachtingen en verantwoordelijkheid te groot wordt.
Waarop zelfs de kleinste prikkel te veel is.

En ergens in jou klinkt dan die oude stem:
kom op, stel je niet aan, doorgaan nu.
Een stem die je waarschijnlijk ooit heeft geholpen om te overleven,
maar die je nu uitput.

De mythe van kracht

We hebben geleerd dat kracht betekent: volhouden.
Dat professioneel zijn betekent: emoties beheersen.
Dat zorgzaam zijn betekent: jezelf opzijzetten.

Maar dat is niet kracht.
Dat is overleven.

Zelfcompassie vraagt iets radicaal anders.
Het vraagt niet om harder te worden,
maar om eerlijker te worden.
Om te durven zeggen:

“Vandaag is het te veel.”
“Ik weet het even niet.”
“Ik heb zorg nodig.”

En dat niet als teken van falen,
maar als daad van volwassen zelfleiderschap.

Wat zelfcompassie werkelijk is

Zelfcompassie is geen medelijden met jezelf.
Het is geen ‘zachte optie’.
Het is de bereidheid om te blijven staan bij wat moeilijk is,
zonder jezelf te veroordelen.

In mijn werk zie ik hoe hoogsensitieve vrouwen vaak twee kanten kennen:
de kant die alles voelt — en de kant die alles probeert te fixen.
Tussen die twee kanten leeft vaak schaamte.
Schaamte over kwetsbaarheid,
over vermoeidheid,
over grenzen die bereikt zijn.

Zelfcompassie is de brug tussen die twee werelden.
Ze zegt:

“Je mag moe zijn.”
“Je hoeft niets te bewijzen.”
“Je mag voelen wat er is, en daar zacht bij blijven.”

De kracht van zachtheid

Er is een diep misverstand in onze cultuur:
dat zachtheid niet samengaat met kracht.
Maar in werkelijkheid vraagt zachtheid meer moed dan afstand.

Want zachtheid betekent dat je contact maakt.
Dat je voelt.
Dat je niet wegloopt voor wat pijnlijk is.
En dat is precies wat echt leiderschap vraagt.

De vrouwen met wie ik werk, zijn vaak briljant in zorgen.
Voor anderen. Voor hun team. Voor hun gezin.
Maar zichzelf dragen — dat is vaak de laatste stap.

Toch is het precies dáár dat innerlijke veerkracht ontstaat:
wanneer je leert dat zorg niet alleen iets is wat je geeft,
maar ook iets wat je jezelf gunt.

Mijn eigen les in compassie

Er was een periode in mijn leven waarin ik dacht dat ik verder was dan dit.
meer dan 20 jaar geleden kreeg ik een burn-out in loondienst.
Ik wist hoe zelfcompassie werkte — in woorden.

Tot mijn lichaam stopte met meewerken.
Tot ik moest toegeven dat ik uitgeput was van mijn eigen strengheid.

Het moment waarop ik leerde om mezelf niet meer te pushen,
maar te troosten —
dat was het begin van heling.

Niet door iets te dóén,
maar door aanwezig te blijven bij wat er was.
Tranen. Schaamte. Vermoeidheid.
En een heel zacht weten dat zei:
ik ben nog steeds goed.

Zelfcompassie op de werkvloer

Wanneer je compassie meeneemt naar je werk,
verandert de manier waarop je omgaat met stress.

Je reageert minder vanuit schuld.
Je stelt eerder een grens.
Je neemt pauze zonder je schuldig te voelen.
Je herkent sneller dat overprikkeling niet betekent dat je zwak bent,
maar dat je systeem bescherming vraagt.

Zelfcompassie is dus geen privéthema —
het is een professionele vaardigheid.
Het maakt je menselijk, aanwezig en betrouwbaar.
Zowel voor jezelf als voor anderen.

Zachte uitnodiging 🌿

Zelfcompassie is de derde bloem in het veld van Leiderschap van Binnenuit®.
Ze groeit in stilte,
tussen zelfkennis en zelfvertrouwen in.
Ze leert je dat zorg geen luxe is,
maar fundament.

Als jij voelt dat je vaak streng bent voor jezelf,
dat je meer begrip hebt voor anderen dan voor je eigen grenzen,
weet dan: het is niet te laat om zachter te worden.

Want zachtheid is geen omweg.
Het is de kortste route naar kracht.