Zelfacceptatie

🌷 Zelfacceptatie – Vrede sluiten met jezelf

(Uit de reeks: Leiderschap van Binnenuit®)

Er is een moment waarop je merkt
dat de strijd met jezelf vermoeiender is geworden
dan wat er buiten je gebeurt.

Dat moment waarop je voelt:
ik kan niet langer doorgaan met mezelf telkens te willen verbeteren.
Niet omdat groei niet meer mag,
maar omdat het niet langer klopt om jezelf als project te zien.

De onzichtbare vermoeidheid

Veel hoogsensitieve vrouwen leven met een stille uitputting.
Niet alleen van werkdruk,
maar van het voortdurende streven naar goed genoeg zijn.

Altijd nog net wat zachter, duidelijker, sterker, wijzer, kalmer willen worden.
Altijd op weg naar een ‘betere versie’.

Maar als je eerlijk bent,
voelt het nooit af.
Er blijft altijd iets te herstellen, iets te helen, iets te verbeteren.
Tot je op een dag beseft:
ik ben niet moe van wat ik doe —
ik ben moe van wie ik probeer te zijn.

Wat zelfacceptatie werkelijk betekent

Zelfacceptatie is geen eindstation.
Het is een diep innerlijk besluit.
Een keuze om vrede te sluiten met alles wat je bent —
ook met de delen die je liever niet laat zien.

Het is het moment waarop je zegt:

“Ik hoef mezelf niet langer te veroordelen om wat ik voel.”
“Ik hoef niet sterker te zijn dan ik ben.”
“Ik mag zacht zijn, en dat is niet zwak.”

Het vraagt moed om niet langer weg te kijken van jezelf.
Om stil te blijven staan bij de delen die pijn doen,
zonder ze te willen veranderen.
Om te erkennen:
dit ben ik óók.

De illusie van ‘goed genoeg’

In mijn werk zie ik dagelijks vrouwen die alles geven.
Professionals met een groot hart,
een fijngevoelig geweten
en een diepe wens om het goed te doen.

Maar perfectionisme is vaak vermomde zelfafwijzing.
En grenzenloos geven is vaak een poging om liefde te verdienen.
We denken dat zelfacceptatie pas mag
als we rustiger, wijzer of evenwichtiger zijn.
Maar juist dán is ze nodig.

Zelfacceptatie is niet iets wat je verdient door hard te werken.
Ze is een thuiskomen in de menselijkheid die je al bent.

Mijn eigen weg terug

Er was een tijd dat ik dacht dat zelfacceptatie lui klonk.
Alsof het betekende dat je het opgeeft.
Tot ik ontdekte hoeveel kracht er schuilt in mildheid.

Ik leerde luisteren naar de stem die ik jarenlang had weggeduwd —
de zachte stem die zei:
“Je hoeft niet meer te bewijzen dat je genoeg bent.”

En precies dáár begon de echte groei.
Niet door harder te werken aan mezelf,
maar door mezelf eindelijk te laten zijn.

De rust die volgt

Wanneer je jezelf echt accepteert,
ontstaat er ruimte.
Je hoeft niet meer te pleasen, te compenseren of te maskeren.
Je hoeft niet meer alles te verklaren of te begrijpen.

Je mag gewoon zijn.
Met je kracht én je kwetsbaarheid.
Met je licht én je schaduw.

Dat is geen zwakte.
Dat is volwassen innerlijk leiderschap.
De plek waar vertrouwen wortel schiet
en waar groei vanzelf zijn vorm vindt.

Zachte uitnodiging 🌿

Zelfacceptatie is de tweede bloem in het veld van Leiderschap van Binnenuit®.
Ze opent zich langzaam,
wanneer je niet langer vlucht van jezelf,
maar thuiskomt bij wat er ís.

Als jij voelt dat het tijd is om niet langer te vechten tegen wie je bent,
maar te leren rusten in jezelf —
dan begint hier jouw volgende stap.
Niet in meer doen,
maar in dieper zijn.